Ik ben erachter: dit is de grootste leugen in de wereld!

Nog meer clickbait in de titel kon ik niet verzinnen, maar er is geen woord van gelogen.

We, of laat ik voor mijzelf spreken, ik doe het vaker dan me lief is, de grootste leugen ter wereld vertellen.

Iedere keer wanneer ik iets uitstel komt de leugen voorbij.

‘Ik doe het morgen’, ‘ik begin er na de pauze aan’, ‘nee, eerst dit nog even afmaken’, ‘ik doe het later, heus’.

Dat zijn voor mij leugens, want vaak gebeurt het dan niet. En ik zeg het niet eens bewust, maar zit het in mijn gedrag. Uitstellen. Doordat ik deze leugen gedurende de dag vaak tegen mijzelf vertel, cumuleert het tot een grote leugen met veel impact.

Vaak gaat het om kleine dingen. Soms is het iets lulligs als de vaatwasser inpakken of de vuilnis wegzetten. Kleine klusjes waar de wereld niet van stopt met draaien als ik het niet direct doe. Maar zo zijn er gedurende dag veel dingetjes die ik uitstel. Het vervelende is dat het mij iedere keer toch een naar gevoel geeft als ik dat volle aanrecht zie. Ik voel me een beetje een slapjanus en het gevoel ‘dat ik nog wat moet’ blijft hangen.

Voor grotere zaken kan deze leugen veel impact hebben. Wanneer ga je dat lastige gesprek over je relatie nou eens voeren? Wanneer ga je die opleiding starten? Wanneer zeg je je baan op om je droom na te jagen?

Morgen? Overmorgen? Laat maar zitten eigenlijk?

Zo kan deze leugen je levensloop bepalen.

Seneca, een stoïcijnse filosoof, zei het een dikke tweeduizend jaar gelden al: Alle dwazen hebben één ding gemeenschappelijk, ze zijn klaar om te starten.

Wacht niet tot morgen om iets nieuws te starten. De kans is groot dat je morgen weer morgen wil starten, zo start je nooit.

En wie zegt dat er een ‘morgen’ is? Ik kan het je niet garanderen.

Wil je iets? Doe het dan nu.

 

Hoe zorg jij dat je geen dwaas bent?